Nadat ik de Middernachtbibliotheek had gelezen van Matt Haig, beloofde ik mezelf om meer van zijn boeken te gaan lezen. Helaas heb ik nog niets gevonden dat zo goed was als dat boek, maar interessant zijn zijn boeken zeker wel.

Echo is een krachtig scifi-verhaal over liefde, verlies en wat ons nou écht menselijk maakt Audreys vader heeft haar geleerd menselijk te blijven in de moderne wereld waarin ze leven. Ze heeft een muur om zichzelf heen gebouwd; een muur van boeken en muziek, filosofie en dromen. Een muur die Audrey onderscheidt van echo’s: verfijnde, emotieloze machines die zijn ontworpen om sprekend op mensen te lijken en voor mensen te werken, maar die niet menselijk zijn. Daniël is een echo, maar hij is niet zoals de andere echo’s. Hij voelt een connectie met Audrey, een gevoel dat niet past in het ontwerp van Daniël. Hij kan het dan ook niet begrijpen of uitleggen. En wanneer Audrey zich in verschrikkelijk gevaar bevindt, weet hij dat hij haar móét redden.

Dit boek voelde zeer jong aan. Het heeft een sterke opzet en een goed begin, maar al snel irriteerde ik me aan de hoofdpersoon die toch erg naïef is af en toe. En ondanks dat, kon ik toch niet stoppen met lezen. Want ik denk dat ik dit boek geweldig had gevonden als ik iets jonger was geweest.

De leeftijdscategorie voor dit boek is dan ook vanaf 14 jaar. Ik ben niet de ideale leeftijdscategorie, maar ik ben wel iemand die me goed kan inleven in hoe ik het vijf tot tien jaar geleden zou hebben gevonden. Ik denk dat dit een van mijn favoriete boeken was geweest.

Het boek laat je nadenken over technologie en de toekomst. Het laat je herinneren wat het allemaal wel niet betekent om te leven. Al zijn boeken hebben dit in gemeen en hoewel ik misschien niet altijd evenveel van zijn boeken hou, is er toch iets magisch aan ze allemaal dat ze zo een impact op je maken. Ik zou al zijn boeken aanraden, maar vooral als je in de leeftijdscategorie valt.

Dank aan uitgeverij Moon voor het recensie exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.