Ik heb erg dubbele gevoelens over Nocturna. Was het een goed boek? Ja, maar het was niet origineel. Het voelde niet als een Latijns Amerikaans geïnspireerd boek. Er waren wat stereotypen ingegooid, maar dat voelde als een te makkelijke greep naar een divers boek schrijven zonder authentiek te zijn. Ik wilde in een Latijns Amerikaans land zijn, maar dat was ik niet. Ik had net zo goed in Amsterdam kunnen zijn.

Finn is een dief die haar gezicht met haar magie kan veranderen. Handig, maar daardoor kan ze zich bijna niet herinneren hoe ze er écht uitziet. 

Alfie is een prins die nooit voorbestemd was om koning van San Cristobal te worden. Maar als zijn oudere broer wordt vermoord, verandert zijn lot voor altijd.

Finn en Alfie raken verwikkeld in een stormachtig avontuur wanneer ze samen per ongeluk een duister kwaad ontketenen. Een kwaad zo groots, dat het de wereld kan vernietigen. Finn en Alfie moeten alles op alles zetten om hun fout terug te draaien.

Het gevoel dat ik had na het lezen van dit boek was vooral teleurstelling. Ik was zo enthousiast over een “Latinx-inspired book”, maar het is niet wat er uiteindelijk van het papier af sprong. Het was misschien de intentie, maar het was niet gelukt.

Iets wat wel duidelijk geïnspireerd was op Latijns Amerika, was de magie. Of ja, de namen van de spreuken… Heb je wel eens een Engelstalig boek gelezen waarbij opeens alle magie in het Nederlands is? Vlieg! Struikel! Kom naar mij toe! … Het zijn niet de beste spreuken om te lezen.

Helaas ben ik nog niet klaar met klagen over dit boek. Het leek namelijk ontzettend veel op A Darker Shade of Magic door VE Schwab. De magie vergelijking valt mee, maar het verhaal zelf en de personages… ze zijn bijna identiek. Er is dan ook veel commentaar hierop.

Ik was ook verbaasd over de heftige dingen die voorkwamen in dit boek. Helaas waren onze personages niet zo geschokt hierna, wat niet realistisch overkwam. Maar op de typische YA manier gingen ze meteen weer door met hun leven, gefocust op liefde als echte tieners.