Ik hou van de Stalking Jack the Ripper serie van Kerri Maniscalco. Het eerste boek begon zo vermakelijk, het tweede boek had een beter plot en dit derde boek, Escaping from Houdini, laat ons zien dat de geliefde personages ook maar menselijk zijn. Ik zeg niet dat deze boeken perfectie zijn, maar ze zijn zo vermakelijk.

Audrey Rose Wadsworth and her partner-in-crime-investigation, Thomas Cresswell, are en route to New York to help solve another blood-soaked mystery. Embarking on a week-long voyage across the Atlantic on the opulent RMS Etruria, they’re delighted to discover a traveling troupe of circus performers, fortune tellers, and a certain charismatic young escape artist entertaining the first-class passengers nightly.

But then, privileged young women begin to go missing without explanation, and a series of brutal slayings shocks the entire ship. The disturbing influence of the Moonlight Carnival pervades the decks as the murders grow ever more freakish, with nowhere to escape except the unforgiving sea.

It’s up to Audrey Rose and Thomas to piece together the gruesome investigation as even more passengers die before reaching their destination. But with clues to the next victim pointing to someone she loves, can Audrey Rose unravel the mystery before the killer’s horrifying finale?

Laten we maar meteen beginnen met de plotselinge liefde tussen Audrey Rose en Mephistopheles… Wat was dat? Ik snap waarom het in dit boek is toegevoegd en ik tel het niet als een liefdesdriehoek omdat het altijd duidelijk een korte afleiding was en niets meer. Maar het hoefde voor mij niet. Ik snap dat dit is hoe Audrey Rose zou zijn, het past bij haar karakter. Ze was altijd al aangetrokken tot gevaar en de limieten van haar vrijheid te ontdekken. Haar verloving met Thomas zou dat niet zomaar veranderen. Ze was alleen nogal naïef in hoe ze verwachtte dat Mephistopheles erin stond.

Dit zorgde helaas wel ervoor dat we de typische miscommunicatie trope hadden in dit boek. Hadden ze maar gepraat, dan was er zo veel drama nooit gebeurd.

Het mystery in dit boek was een stuk beter gedaan dan in de vorige boeken. Stalking Jack the Ripper was enorm voorspelbaar, Hunting Prince Dracula was iets beter, maar in dit boek was het niet per sé duidelijk tot vlak voordat je er als lezer sowieso achterkwam. Ik zie duidelijk een verbetering in Kerri Maniscalco haar schrijfstijl en verhalen.

Het frustreerde me alleen dat Audrey Rose en Thomas dokter Arden niet meer onder de loep namen. Ze waren zo gefocust op het circus, wat niet echt voelde als de Audrey Rose en Thomas die we kenden. Ze zouden normaal alles onderzoeken, wat mensen ook zeiden.

Over het algemeen vond ik het een heel leuk boek en zeker een verbetering van de vorige boeken in de serie. Het einde was hartverscheurend en ik vraag me af of het volgende boek de liefde tussen onze Audrey Rose en Thomas weer laat opbloeien of dat het einde nabij is.