Eerder schreef ik al over All of Us Villains, het eerste deel van de All of Us Villains serie. Afgelopen augustus kwam het nieuwe (en laatste) deel van de serie uit, All of Our Demise. Dit was een goede motivatie voor mij om meteen beide boeken telezen. Ik had wat problemen met het eerste boek in de serie, maar was nog steeds enthousiast om dit boek te lezen. Maar helaas…

For the first time in this ancient, bloodstained story, the tournament is breaking. The boundaries between the city of Ilvernath and the arena have fallen. Reporters swarm the historic battlegrounds. A dead boy now lives again. And a new champion has entered the fray, one who seeks to break the curse for good… no matter how many lives are sacrificed in the process.

As the curse teeters closer and closer to collapse, the surviving champions each face a choice: dismantle the tournament piece by piece, or fight to the death as this story was always intended.

Long-held alliances will be severed. Hearts will break. Lives will end. Because a tale as wicked as this one was never destined for happily ever after.

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Ik kon dit boek niet uitlezen. Ik begon vol goede moed, maar ik kwam al snel erachter dat dit boek niet werkte. Ik was niet geïnteresseerd genoeg in het verhaal om me ertoe te zetten dit boek uit te lezen. Mijn review zal dan ook over de eerste 32% van dit boek gaan.

Mijn probleem was dat het boek wel dezelfde personages heeft als in het vorige boek, maar hun persoonlijkheid is niet meer hetzelfde. Opeens hadden de personages hele andere motivaties en dachten ze anders na. Het werkte wel voor het verhaal, maar ik had het idee dat ik geen idee meer had waarom ze zo dachten. Ik kende ze niet meer.

Buiten dat, merkte ik dat het verhaal gedreven werd door gelukkige omstandigheden in plaats van dingen die ook plausibel leken. Dit is iets waar ik wel vaker overheen kan kijken, maar met mijn lage interesse in het verhaal door in het eerste deel en de personages die opeens een andere persoon leken te zijn, was dit nu de druppel voor me.

Natuurlijk kan ik niet spreken voor mensen die het eerste boek absoluut geweldig vonden, want daar val ik niet onder. Maar ik durf wel te zeggen dat dit boek niet zo sterk is als het eerste boek en de personages de nodige persoonlijkheidsveranderingen doorgaan hebben zonder dat er tijd verstreken is. Persoonlijk vind ik het zonde…