Ik ben altijd al een Harry Potter fan geweest. Het is het eerste boek dat ik me kan herinneren zelf uitgekozen te hebben om te kopen en ik weet nog hoe ik als bange zesjarige naar Harry Potter en de gevangene van Azkaban was in de bioscoop. Ik was altijd al een enorme Draco fan, hij is gewoon zo goed gespeeld om te haten, maar later ook zo complex. Toen ik Tom Felton op Comiccon zag, ben ik hem dan ook op Instagram gaan volgen. Hij houdt nog altijd de magie van Harry Potter tot leven.

“At lunchtime we would congregate in the canteen, which was always a fun moment. There was no separation of roles. An electrician would be queuing for his lunch next to a witch and a goblin, then a cameraman, a carpenter and Hagrid”.
  
Tom Felton’s adolescence was anything but ordinary. His early rise to fame in beloved films like The Borrowers catapulted him into the limelight, but nothing could prepare him for what was to come after he landed the iconic role of the Draco Malfoy, the bleached blonde villain of the Harry Potter movies. For the next ten years, he was at the center of a huge pop culture phenomenon and yet, in between filming, he would go back to being a normal teenager trying to fit into a normal school. 
 
Speaking with great candor and his signature humor, Tom shares his experience growing up as part of the wizarding world while also trying to navigate the muggle world. He tells stories from his early days in the business like his first acting gig where he was mistaken for fellow blonde child actor Macaulay Culkin and his Harry Potter audition where, in a very Draco-like move, he fudged how well he knew the books the series was based on (not at all). He reflects on his experiences working with cinematic greats such as Alan Rickman, Sir Michael Gambon, Dame Maggie Smith, and Ralph Fiennes (including that awkward Voldemort hug). And, perhaps most poignantly, he discusses the lasting relationships he made over that decade of filming, including with Emma Watson, who started out as a pesky nine-year-old whom he mocked for not knowing what a boom mic was but who soon grew into one of his dearest friends. Then, of course, there are the highs and lows of fame and navigating life after such a momentous and life-changing experience.

Er is natuurlijk ontzettend veel hype rondom een boek zoals dit. Tom Felton weet dan ook dondersgoed dat hoeveel andere rollen hij ook speelt, hij zal altijd voor de meeste mensen Draco Malfoy zijn en mensen willen die magie van Harry Potter opnieuw en opnieuw beleven. Hij geeft aan al jong geleerd te hebben om de magie in leven te houden en niet altijd echt antwoord te geven op vragen en dat is iets wat hij ook in zijn autobiografie doet. Het gaat grotendeels over zijn rol als Draco en zijn leven op de Harry Potter set. Natuurlijk praat hij ook over zijn andere kansen in het leven en zijn familie, maar grotendeels is dit boek wel een presentje voor de Harry Potter fans. Tom Felton weet maar al te goed wat mensen willen weten en geeft ze dit dan ook.

Hier zit ook een keerzijde aan. Ik weet niet of het allemaal zo mooi is als hij beschrijft. Hij hoefde natuurlijk niet opeens te gaan vertellen wat hij allemaal vreselijk vond en met wie hij niet kon opschieten, dat helpt niemand. Maar ik denk wel dat juist zijn passie om de magie tot leven te houden, hierin ook soms iets te overdreven is.

Maar er zijn ook stukken in dit boek die wel de echte Tom laten zien. Hij is zeer kritisch op zichzelf en denkt duidelijk goed na over het leven en zijn eigen acties. Hij maakt ze niet beter dan ze waren en is ontzettend eerlijk hierover. Op het einde van het boek is er een stuk dat ontzettend persoonlijk is, iets wat het hele boek ontzettend sterk maakt voor mij. Hij had hier veel meer informatie over mogen toevoegen, maar dat heeft hij helaas niet gedaan. De fan service was belangrijker. Maar ik weet wel dat als je een Harry Potter fan bent, je dit boek zeker moet lezen.