Ik vond dit debut van Tomi Adeyemi absoluut geweldig, totdat de liefde de overnam nam. Waarom? Was dat nu echt nodig? Het was zo geweldig, waarom zou je dat allemaal weggooien voor een niet onderbouwde liefde?

Ooit leefden er in Orïsha mensen met magische krachten. Tot een wrede koning besloot de magi, een minderheid met donkere huid en zilverwitte haren, te
vervolgen. Zélie kan zich de nacht dat ze toe moest kijken hoe de handlangers van de koning haar moeder ophingen nog levendig herinneren. Sindsdien is magie een doodzonde en een donkere huid iets om op neer te
kijken.

Tien jaar later krijgt Zélie de kans om de magie terug te brengen naar Orïsha. Met de hulp van een prinses op de vlucht, moet ze uit handen zien te blijven van Inan, de kroonprins, die vastbesloten is de magie nu voorgoed uit te bannen.

Gevaar ligt overal op de loer in Orïsha, maar het grootste gevaar schuilt misschien nog wel in haar groeiende gevoelens voor de vijand…

Eerst een belangrijke opmerking. Er is een populair review op Goodreads over hoe dit boek niet recht doet aan de Nigeriaanse cultuur en waarden. Dit is iets om rekening mee te houden bij het lezen van dit boek en is niet iets waar ik het boek op kan oordelen.

Het boek begon enorm snel en het duurde ook niet lang voordat onze hoofdpersonen elkaar hadden gevonden. Toen iedereen echter samen was, werd het wel duidelijk dat het verhaal een stapje terug ging doen en we het iets langzamer aan zouden doen vanaf nu. Dit was voor mij geen probleem, maar het zorgde er wel voor dat wanneer er een spannend hoofdstuk was, ik niet echt bang was voor de personages.

De personages waren realistisch. Ze hebben duidelijke gebreken, maar ze waren geschreven op een manier dat je met ze meeleeft en ze begrijpt. Tot de romantische relatie opeens ontstond en alles voor mij verpestte. Gelukkig hadden we wel een personage die opmerkte hoe belachelijk het was, maar dat houdt het niet tegen. Het was voor mij het meest storende gedeelte van het boek. Want ik dacht dat dit personage toch anders was. Blijkbaar niet…

Verder stoorde het me enorm dat ze op een tijdsmissie zijn, maar ze opeens wel een dag langer op een plek verblijven. Ik had het idee dat er niet goed was nagedacht over deze reden en het er gewoon in was gegooid om een plottwist te geven op die extra dag, maar… het was absoluut niet logisch.

Toch was ik hierna enorm benieuwd naar het tweede boek, Vrees en wraak, dat in 2020 is uitgekomen. Ik moet toegeven dat enorm veel mensen dit tweede boek afschuwelijk vonden, maar ik heb ook daar enorm van genoten.