Het laatste boek in de Divine Cities trilogie, City of Miracles, is gelukkig een stuk beter dan City of Blades, maar lang niet zo goed als City of Stairs. Deze trilogie is het perfecte voorbeeld van “niet alles hoeft een trilogie te zijn”, en tegelijkertijd ook van “the middle book syndrome”. Raad ik de serie aan? Enkel boek één. Maar mocht je nu net zoals mij ze allemaal in de kast hebben staan, laten we kijken hoe boek drie het wel nog waard is.

Shara Komayd, once Prime Minister of Saypur, has been assassinated.

News travels fast and far, even to a remote logging town somewhere northwest of Bulikov, where the silent, shaven-headed Dreyling worker ‘Bjorn’ picks up the newspaper and walks out. He is shocked and grieved and furious; he’s been waiting thirteen years for Shara, his closest friend, to reach out to him – to tell him to come home. He’s always believed she was running a long operation, that there would be a role for him at the right time. Now he has no one else in his life, and nothing to live for – except to find the people who did this.

Sigrud wasn’t there for the death of his daughter Signe, and he wasn’t there when his old comrade Shara was murdered. Now Bjorn is dead and Sigrud is back. And he will find answers, for Shara, and for himself. He’s made a promise . . .

Het is geen geheim dat ik het tweede boek, City of Blades, overbodig, een teleurstelling en slecht vond. Als ik City of Miracles al niet in de kast had staan, had ik de serie ook niet meer verder gelezen. Boek één, City of Stairs, vroeg ook nooit om een vervolg. Het was een goed op zichzelf staand boek. Meerdere boeken in deze wereld waren onnodig. En hoewel ik het laatste deel, City of Miracles, wel vermakelijk vond, maakt dit het nog niet een goed vervolg.

Het probleem met deze serie is dat de eerste keer wanneer je een misdaad/fantasie boek leest, je enthousiast wordt van de combinatie die goed wordt uitgevoerd. De tweede keer voelt het alsof je hetzelfde verhaal leest, maar dan minder. De derde keer… voelde het beter. Niet omdat het opeens weer zo uniek of anders was, maar we kwamen weer dichter terug bij het originele boek en de originele personages. Ik kon weer meer meeleven met wat er gebeurde en het voelde alsof het inderdaad te maken had met het originele boek.

Ik denk dat dit ook het sterke aspect van City of Miracles is. Het gaat terug naar de fundering van City of Stairs en bouwt daarop verder. Niet zomaar ergens anders in deze wereld met personages die ons eigenlijk niet boeien, maar met de personages waar we om geven en als een direct gevolg op wat er in City of Stairs is gebeurd.

Dit boek is wel een aanrader als je de serie verder wilt lezen. Al denk ik dat je eigenlijk City of Blades volledig kan overslaan en meteen in City of Miracles kan beginnen.