De boekhandelaar van Dachau
De boekhandelaar van Dachau is een historische roman over een Amerikaanse die naar Dachau reist om haar familiegeheimen te ontdekken. Boeken over de tweede wereldoorlog zijn waarschijnlijk een van de enige historische boeken die ik normaal gezien lees. Dit was dan ook geen uitzondering.
Ik heb van The House of Books een recensie exemplaar gekregen van dit boek in ruil voor een eerlijke recensie.

1940. Matilda’s vriend Hans is in gevaar. Ze biedt hem haar zolder om te schuilen. Maandenlang zien ze elkaar enkel bij kaarslicht als zij hem eten komt brengen en kunnen ze niets anders dan fluisteren. Tot op een dag soldaten haar huis binnenstormen en ze Hans meenemen.
2018. Grace komt erachter dat ze een boekwinkel in Dachau heeft geërfd van de grootmoeder van wie ze het bestaan niet wist. Grace duikt in het verleden van haar grootmoeder Matilda en stuit op dingen over zichzelf en haar familie die haar leven op z’n kop zetten.
Ik heb waarschijnlijk nog nooit een Nederlandstalig boek zo snel uitgelezen. Dit boek volgt Matilda in 1940 en Grace in 2018, maar er is wel meer nadruk op Matilda haar verhaallijn. Het boek bestaat uit korte hoofdstukken die makkelijk weglezen en de schrijfster heeft een hele fijne schrijfstijl.
Vanaf de eerste paar pagina’s was ik meteen verkocht aan dit boek. Het hield me vast en ik moest en zou weten wat er met Matilda en Hans was gebeurd. De Amerikaanse Grace vond ik af en toe wel een beetje een typetje, misschien een personage dat te erg afstak van de rustige Duitse personages in het boek. Misschien ook omdat we haar minder goed leerden kennen dan de personages in 1940.
Het nadeel van dat het zo makkelijk weglas, is dat het ook vaak jeugdelijk geschreven voelde. Iets wat op sommige momenten in het boek goed paste, maar op andere momenten niet de juiste schrijfstijl voelde. Dit kan natuurlijk door de vertaling komen, al zou ik zelf toch de Nederlandse editie aanraden. Ik heb vernomen dat de Engelse (originele) editie de Duitse personages in mijlen laat denken in plaats van kilometers, iets wat mij enorm zou storen in het boek. Gelukkig heeft Clarine Smeets dit verholpen in deze vertaling.
Zelf was ik iets minder enthousiast over het einde van dit boek. Ik had het idee dat het boek aan naar een bepaald einde toe aan het werken was en ik zag nog een plot twist die zou kunnen komen, maar waar ik niet enthousiast voor zou zijn. Het goede nieuws was, die plot twist kwam niet. Helaas kwam er wel een andere plot twist die ik niet had zien aankomen tot het moment vlak ervoor. En dit is iets wat voor mij heel ongeloofwaardig voelde. Maar wie weet, wellicht komt het uit de echte geschiedenis van de voorouders van de auteur en oordeel ik te snel.
Mocht je van historische romans houden, dan zou ik dit boek zeker aanraden. Verwacht enkel niet te veel over de boekhandel zelf. Mocht je benieuwd zijn naar mijn problemen met het einde, klik dan hieronder op de spoiler.
Mijn problemen met het einde
Het voelde voor mij heel onrealistisch dat Hans en Matilda elkaar nog terugvonden na al die tijd. Het feit dat Hans alle dingen wonder boven wonder had overleefd, ondanks dat hij gesnapt was toen hij hulp kreeg van Erich. Ondanks de dodenmars. Het was een mooi einde, maar het voelde voor mij onrealistisch. Wellicht had ik gehoopt op een Matilda die Hans moest missen maar wel vrede vond in het leven… En een ander klein dingetje dat me tegenstond… De liefde tussen Archie en Grace. Ik snap zeker wel hoe ze naar elkaar toe zijn gegroeid, maar voor mij voelde deze liefde overbodig in dit boek. Er hoefde geen extra aandacht naar de romantische gedachten van Grace te gaan. Het stoorde me dat deze gedachten ertussen zaten terwijl we over een emotioneel verhaal lazen.