Kan een doodgewoon meisje het winnen van het kwaad?

Van Overamstel uitgevers heb ik een recensie exemplaar mogen ontvangen van Fabulant, geschreven door Marloes Kemming. Het wordt beschreven als een magisch avontuur vol nieuwe werelden, wonderlijke wezens, vriendschap en heldenmoed. Wie wil dat nou niet?

Isa heeft de stomste zomervakantie ooit. Haar vader en stiefmoeder zijn op huwelijksreis en hebben haar gedumpt bij de saaie oom Arnold. Ze verveelt zich kapot. Maar dan komt ze erachter dat oom Arnold een groot geheim heeft. In zijn tuin bevindt zich de poort naar Fabulant, een magische wereld vol wonderlijke wezens, spannende plekken en… groot gevaar.

Wanneer Isa per ongeluk door de poort valt, begint een avontuurlijke reis. Ze zoekt een nieuwe weg naar huis via raadselachtige werelden, op de hielen gezeten door het kwaad. Gelukkig krijgt ze hulp van Nobel, een zwarte panter die van vorm kan veranderen, en van de magiër Monsi. Maar dan komt Isa voor een zware keuze te staan: redt ze zichzelf of vecht ze voor de vrijheid van haar vrienden? En kan een doodgewoon meisje het wel winnen van het kwaad?

Dit boek is natuurlijk bedoeld voor kinderen, dus hou ik er bij mijn recensie rekening mee dat ik niet in de doelgroep val. Ik beoordeel het boek gebaseerd op hoe ik het als kind zou hebben gevonden.

Laten we het eerst over de omslag hebben, wat is die mooi! Elke keer ontdek ik er weer iets nieuws in en de randjes zijn van glitter, iets wat je niet goed kan zien op de digitale versie van de omslag natuurlijk.

Het verhaal begint ook rustig, maar wel meteen leuk. Ik was meteen gegrepen door wat aan de hand kunnen zijn met oom Arnold en het boek verbaasde me meerdere keren op een positieve manier. Je kan wel zeggen dat dit zeker een boek is dat een sterk begin heeft en originaliteit.

Het is later in het boek waar het me iets tegenviel. Bijna op het einde, nadat we allemaal prachtige werelden hadden ontdekt, leek het opeens alsof dit allemaal voor niets was geweest. En ik weet niet goed hoe ik daar als jongere Renée tegenaan zou hebben gekeken. Als volwassene vond ik het minder en denk ik dat de schrijfster misschien beter een andere keuze had kunnen maken. Maar zou het me echt zijn tegengevallen als kind of zou ik gewoon zo in het verhaal hebben gezeten, dat het me helemaal niet uitmaakte? Waarschijnlijk het laatste, want het is een ontzettend pakkend verhaal.