Hoewel ik enthousiast ben over Ikigai, snap ik ook weer niet de hype eromheen. Wel kwam in erachter terwijl ik dit boek las, dat ik nog niet per sé op zoek ben naar een boek dat me vertelt hoe ik een lang leven kan leiden. Misschien eerst een boek dat me helpt rust te vinden in tijden van stress.

Waar kom jij ’s ochtends je bed voor uit? Ontdek de geheimen van het Japanse eiland Okinawa, waar het grootste aantal gezonde honderdjarigen ter wereld woont

Volgens de Japanse traditie heeft iedereen een ikigai, een reden van bestaan. Het is één van de geheimen van een lang, tevreden en gezond leven, zoals de inwoners van Okinawa het leiden. Op dit Japanse eiland wonen meer gezonde en actieve honderdjarigen dan waar ook ter wereld.

Sommige mensen hebben hun ikigai al gevonden, maar velen zijn er nog steeds naar op zoek. De auteurs vertrokken naar Okinawa en interviewden honderden inwoners om te ontdekken wat volgens hen het geheim is voor een optimistisch en gezond leven. Zo is een populaire Japanse uitspraak Hara hachi bu, wat betekent ‘eet tot je voor tachtig procent vol zit’, dat is veel gezonder voor je lichaam. Ook hebben ze een moai, een groep mensen met dezelfde interesses die altijd voor je klaarstaan. En wat ze aanraden: ga nooit met pensioen, maar blijf altijd een doel hebben waarvoor je je bed uit komt.

García en Miralles kregen inzicht in wat de Japanners eten, hoe ze bewegen, werken en omgaan met anderen. En hoe het vinden van je ikigai betekenis geeft aan je leven en je laat zien hoe je honderd jaar in topvorm kunt leven. Dit boek helpt je om je eigen ikigai te vinden en vertelt over de Japanse filosofie die zorgt voor een gezond lichaam, geest en ziel.

Na het lezen van “De edele kunst van not giving a f*ck“, was het al niet heel lastig om enthousiaster te zijn over een boek. Toch denk ik dat ik überhaupt wel enthousiast over Ikigai was geweest. De auteurs schrijven dit boek op een heel toegankelijke manier en maken het duidelijk wanneer iets uit wetenschappelijk onderzoek komt of wanneer het iets is dat zij zelf observeerden, maar niet bewezen is. Wat een verademing na dat vorige boek!

Ikigai leest heerlijk weg en is makkelijk te lezen. Het is geen droge stof, maar een vermakelijk boek dat je als lezer meeneemt zoals in een documentaire. Je wil ook ontdekken waarom deze mensen in Okinawa zo veel langer leven en welke dingen je hiervan zelf in je leven kan brengen. Of voor mij, ook terug blijven dromen naar Okinawa, waar ik zo weer over het strand zou willen lopen.

Het feit dat dit boek als een documentaire leest, heeft ook een keerzijde. Je leert over iets, in dit geval dat mensen in Okinawa lang leven en wat er geschreven is over deze bevindingen, maar je leert niet per sé hoe dit relevant is voor je eigen leven. Dit is iets wat ik zelf waardeer, want ik hou niet van boeken die je precies zeggen wat je wel en niet moet doen. Echter zie ik online ook veel commentaar op dit boek, juist omdat het niet veel nieuws zegt en als een documentaire soms toch dingen herhaalt of erbij pakt die niet altijd even relevant zijn.

Raad ik dit boek aan? Ja. Het is een makkelijk boek om door te lezen en er is vast wel iets dat je ervan meeneemt. Maar als je al veel self-help boeken leest, dan is deze misschien niet echt iets voor jou. Dit is wellicht meer het opstapje naar dit soort boeken die veel mensen (zoals ik) nodig hebben om te beginnen met deze zoektocht.