Dit boek was enorm populair online. Ik zag het overal en werd enorm enthousiast ervoor. Hoewel ik dit boek enorm leuk vond, snap ik de hype absoluut niet. Dit boek is niet geschikt voor iedereen. Je moet van puzzels houden, je moet er oké mee zijn dat er geen schoonheid van Parijs in beschreven staat. Ik zeg dit laatste omdat veel mensen een boek kopen om de setting, en een setting als Parijs is iets wat enorm verkoopt in Amerika, waar de meeste hype vandaan kwam.

It’s 1889. The city is on the cusp of industry and power, and the Exposition Universelle has breathed new life into the streets and dredged up ancient secrets. Here, no one keeps tabs on dark truths better than treasure-hunter and wealthy hotelier Séverin Montagnet-Alarie. When the elite, ever-powerful Order of Babel coerces him to help them on a mission, Séverin is offered a treasure that he never imagined: his true inheritance.

To hunt down the ancient artifact the Order seeks, Séverin calls upon a band of unlikely experts: An engineer with a debt to pay. A historian banished from his home. A dancer with a sinister past. And a brother in arms if not blood.

Together, they will join Séverin as he explores the dark, glittering heart of Paris. What they find might change the course of history–but only if they can stay alive.

De personages zijn in Parijs is 1889, maar je zult hier niets van merken. Het is niet prachtig, het is niet geromantiseerd, het is gewoon Parijs. Iets wat waarschijnlijk oké is als je Parijs kent en de schoonheid niet meer altijd ziet. Als je Parijs voornamelijk romantiseert, dan is dit boek niet per sé voor jou. Tenzij dat je wel heel erg van imperfecte personages en puzzels houdt natuurlijk, dan raad ik je dit boek zeker aan.

De personages zijn enorm slim. Ze lijken misschien vaker ouder dan hun leeftijd, maar je kan dit boek los lezen van de leeftijd gelukkig. Het nadeel is, dat dit de personages ook een stereotype maakte. Het slimme, in wetenschap geïnteresseerde meisje met weinig sociale vaardigheden. Ze gaf niks om haar kleding en kreeg vaker paniekaanvallen. De aardige jongen die om iedereen geeft, die zich in gevangenschap alleen druk maakt over wie er voor zijn dieren gaat zorgen. Deze personages waren helaas clichés.

Voor mij maakte dat niet uit, ik vond de personages interessant genoeg om van te houden. Er was een romantische relatie die uit de lucht kwam vallen, maar de schrijfster liet me er toch genoeg om geven. Het was fijn om eens niet in het “begin” van een verhaal te beginnen. De personages leven, ze hebben al vanalles gaande in hun leven.

Ik vond het een nadeel dat de puzzels niet goed uitgelegd waren als de lezer geen voorkennis heeft over het onderwerp waar de puzzel in gaat. Ik denk dat dit een nadeel is voor meer mensen en daarom ben ik ook zo verbaasd over de hype rondom dit boek. Was het misschien enkel omdat het in een boekenbox zat?